^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^

این مبحث مختص والدین است و به سئوالاتی که موجب نگرانی بعضی از والدین شده است پاسخ داده می شود.

1 : آیا دیدن فیلم های ماهواره که بعضی هایشان صحنه سکسی هم دارند در آینده بچه چه اثری دارد ؟ و از چه سنی باید به بچه آموزش جنسی داد ؟

فیلم هایی که صحنه جنسی دارند سه دسته هستند. یکی فیلم های داستان دار هستند که جزئی از داستان فیلم را رابطه جنسی یا صمیمانه افراد تشکیل می دهد. گروه بعدی فیلم های آموزشی هستند و گروه آخر فیلم های مستهجنی هسنتد که صرفا با مقاصد تجاری ساخته می شوند که خود این فیلم ها هم دسته بندی هایی دارند.

دیدن فیلم هایی از گروه اول یعنی فیلم هایی که داستانی هستند اما صحنه های رومانتیک و جنسی دارند اگر در سن خیلی پایین نباشد مثلا در حد سن 15 سالگی حتی می تواند از نظر عاطفی آموزنده باشد. چون رفتارها و روابط مختلف بین دو نفر را که نسبت به هم احساس عاطفی دارند و رابطه جنسی بین این دو نفر را که توام با احترام و علاقه است نشان می دهد.

فیلم های گروه دوم یا فیلمهای آموزشی معمولا باید پس از دیده شدن توسط فرد نوجوان با فردی که اطلاعات کافی دارد بحث شوند تا اگر نوجوان بعد از دیدن فیلم سئوالی دارد با توضیح یک بزرگتر قضیه برایش روشن شود و حد این اطلاعات هم باید بنابر سن بچه کنترل شده باشد. مثلا برای یک نوجوان 15 ساله دیدن فیلم در مورد خود ارضایی ایرادی ندارد اما مثلا اگر این نوجوان فیلمی ببیند که در آن روابط جنسی خیلی باز به نمایش گذاشته شده اند ممکن است به دنبال تجربه همچین رابطه ای برود. از طرفی هم او آموزش لازم را برای برقراری صحیح این ارتباطات ندیده و نمی داند چطور از خودش حفاظت کند و با چه کسی باید این رابطه را داشته باشد. بنابراین اکثرا رفتارهای جنسی پرخطری را خواهد داشت.

گروه سوم این فیلم ها که به فیلم های پورنو یا مستهجن هم معروف هستند تنها به قصد تجاری ساخته می شوند. فیلمهای این گروه می توانند مخرب ترین اثر را روی نوجوان بگذارند برای اینکه در این فیلمها معمولا آلت تناسلی و عملکرد آن را بطرز مبالغه آمیزی نمایش می دهند وهمچنین رفتارهایی که در این فیلمها نشان داده می شود اکثرا با تحقیر یکی از طرفین همراه است نه با علاقه و احترام دو جانبه.

در این سن نوجوان معمولا هنوز در مرحله شناخت تغییرات بدنش و ساختن اعتماد به نفسش است بنابراین رویارویی با چنین اطلاعات مبالغه آمیز و نادرستی می تواند روی اعتماد به نفس او تا حدی اثر بگذارد که حتی از ایجاد رابطه طبیعی جنسی هم بترسند. مسائلی که باید مواظبش بود صرفا صحنه های جنسی را در بر نمی گیرند و زبان و گفتاری که در فیلم استفاده می شود مثلا حرفهای رکیک و یا خشن در آن زده می شود و یا صحنه های خشونتی که در فیلم ممکن است نمایش داده بشود هم می توانند در روان فرد نوجوان اثر منفی پایایی بجا بگذارند.این صحنه ها تنها در فیلم های ماهواره ای نیستند و متاسفانه درDVD ها و بازی های کامپیوتری و کتابها و مجلات هم راه خودشان را پیدا کرده اند. بنابراین باید حواستان به این منابع اطلاعاتی هم باشد.

در جواب سئوال دوم ایشان که پرسیده بودند بهترین سن برای آموزش دادن مسائل جنسی به بچه کی هست، باید گفت که بهترین کار این است که از سنین پایین یعنی از زمانی که فرزندتان شروع به پرسیدن اولین سئوالهایش در مورد اندام های تناسلی اش می کند صادقانه جوابش را بدهید مثلا موقع شستنش در حمام اگر به آلتش اشاره کرد و پرسید این چیه؟ اسم واقعی آن را به او بگویید.

در سن 3 یا 4 سالگی که معمولا بچه ها برای بار اول شروع به پرسیدن این سئوال ها می کنند اصلا برایشان فرقی نمی کند که شما در مورد بینی و گوش صحبت می کنید یا آلت تناسلی پس همانجا بدون خجالت می توانید آموزش را شروع کنید. این کمک می کند که بچه به شما اطمینان کند و بداند که جواب سئوال هایش را می تواند از شما بگیرد و در طول زمان هم اگر چیزی را خواست بداند به شما مراجعه می کند نه به این منابع بعضا مخرب و یا دوستانش که معمولا در حد خودش معلومات دارند.

اما اگر در چهره تان نشان بدهید که از این سئوال شوکه شده اید مثلا لبتان را گاز بگیرید یا مثلا بگویید بزرگ می شوی می فهمی و یا عیب است، زشت است و غیره و بعدها بچه از جای دیگر اسم واقعی آن اندام را بشنود و یا یاد بگیرد در موارد دیگر هم به شما اطمینان نمی کند چون می داند که برای شما راحت نیست در این موارد با او صحبت کنید.

بنابراین مطمئن ترین سن برای شروع آموزش سلامتی جنسی به بچه زمانی است که سئوال می کند. برای بعضی بچه ها زودتر و برای بعضی دیگر این سئوال ها ممکن است دیر تر پیش بیاد بنابراین نمی شود سن خاصی را به عنوان بهترین سن برای شروع آموزش جنسی اسم برد فقط مهم است که پاسخ را صادقانه به او ارائه کنید.

2 : پسر 6 ساله من از هر فرصتی استفاده می کند که کفش های پاشنه بلند من را بپوشد و از ایستادن و تماشای خودش لذت می برد. من خیلی نگرانم پسر من همجنسگرا است؟ باید چه کار کنم؟

اینکه بچه لباس پدر و یا مادرش را بپوشد یا تقلید حرکات جنس مخالف را بکند به تنهایی دلیل بر همجنس گرا بودن بچه نیست. اکثر بچه ها بخصوص در سنین پیش از دبستان که بیشتر در محیط خانواده هستند دوست دارند از والدی که با او احساس نزدیکی بیشتری می کنند تقلید کنند که به مرور زمان و بر اثر معاشرت های اجتماعی و شناخت بهتر از نقش خود در جامعه تغییر می کند.

هویت جنسی یک فرد معمولا زمان بلوغ تثبیت می شود بنابراین این بازی های بچه گانه نشانه هویت جنسیتی بچه نیست. فقط این را بگویم که نباید او را تنبیه کنید و باید بگذارید که این دوران به صورت طبیعی بگذرد. اما اگر تنبیهش کنید ترس و تحقیر ناشی از آن تنبیه با هویت جنسی او قاطی می شود و بچه سردرگم می شود که چرا یک بازی بچه گانه باید به این شدت مورد سرزنش قرار بگیرد. و این می تواند در آینده باعث مسکلات بغرنج جنسی بشود و درمان این پیچیدگی ها بعضا زمان زیادی می برد و گاهی اوقات هم درمان پذیر نیست.

بنابراین پوشیدن این لباس ها صرفا تعیین کننده چیزی نیست اما عکس العمل ما است که می تواند آن را تبدیل به مشکل بکند.

3 : کتابهای معتبر فارسی مربوط به دورن بلوغ و نحوه برخورد با آنها را معرفی کنید.

در مورد زمان بلوغ و تغییراتی که در این زمان اتفاق می افتد انجمن تنظیم خانواده ایران در تهران جزوه ها و کتابچه های بسیار مفیدی دارد. می توانید با انجمن تماس بگیرید و بپرسید که چطور می شود به منابعشان دسترسی پیدا کرد.

تلفن تماسشان : 22223944 (021) و 22221479 (021).

در ضمن اگر به کتاب فروشی مراجعه کنید که جامع باشد مثلا شعبه های شهر کتاب که در نزدیکی منزلتان هستند و نگاهی به عنوان کتابها بیاندازید با ورق زدن آنها و خواندن مقداری از مقدمه و توضیح پشت جلد ببینید کدام مناسب شرایط خانوادگی شما هستند و با عقاید شما همخوانی بیشتری دارند.

کتابفروشی ها معمولا از نگارشهای متخصصین روانشناسی در داخل کشور گرفته تا کتابهای احکام مذهبی در دوران بلوغ و همینطور ترجمه کتابهای مختلف دارند که بنابر ترجیح خودتان می توانید از آنها بهره ببرید.

اما در نهایت هر منبعی را هم که مطالعه فرمودید فراموش نکنید که فرزند شما منحصر به فرد است و باید بر طبق شرایط متناسب خانوادگی خودتان این معلومات را در مورد برخوردتان با او به کار ببرید.

4 : به عنوان یک پدر و مادر چه کار باید کرد تا از آینده نوجوانانمان مطمئن باشیم؟

باید بگویم که جواب صد در صد قطعی برای این مسئله وجود ندارد چون بطور کلی هرکسی می تواند یک راه را برای خودش داشته باشد. اما اگر از دید پژوهشی بخواهیم مطرح کنیم که میانگین افراد موفق در این دوران چه باورها و رفتارهایی داشته اند باید بگویم که افرادی که با پدر و مادر و یا یک فرد مشابه مثل پدر و یا مادربزرگ و غیره نزدیک بوده اند یعنی می توانستند مشکلات خودشان را با آنها در میان بگذارند.

حالا ممکن است لزوما آن مشکل حل نشده باشد اما همین که با یک بزرگتر مسئله را مطرح کرده اند به آنها احساس امنیت داده. در حقیقت بچه ها وقتی با کسی حرف می زنند هم دنبال جواب نیستند فقط اینکه با یکی حرف زده باشند بدون اینکه مورد تحقیر و یا سرزنش واقع شده باشند مهم است. این بزرگترین نقش پدر و مادرها است.

در مورد عوامل دیگر اینها موثر گزارش شده اند: افرادی که بطور مرتب به مدرسه رفته اند و با دوستان و معلم های خود رابطه مثبتی داشته اند. برای آینده شان هدف داشته اند یعنی اگر ازآنها بپرسید 5 سال و یا 10 سال از الان خودتان را کجا می بینید بتوانند پاسخ واقع گرایانه ای بدهند. بعد، فعالیت ورزشی و یا هنری را در کنار درس خود داشته اند که از آن طریق هم اوقات فراغتشان را پر کنند و هم بتوانند احساسات خود را ابزار کنند.

نکته بعدی این است که اینجور افراد اعتقادات معنوی و اخلاقی دارند. این اعتقادات از اعتقادات مذهبی گرفته تا اعتقادات معنوی و اصول اخلاقی محکم می توانند به هدفمند بودن فرد کمک بکنند و در ضمن بخاطر اینکه به یک اصولی پایبند هستند نه گفتن در برابر خواسته های پرخطر دوران نوجوانی در بین این افراد کم تر است و نوجوان با اطمینان بیشتری به سمت آینده درخشان تری هدایت می شود.

5 :  سن آگاه کردن دختران رابرای شروع عادت ماهانه 9 - 10 بیان کرده بودید اما من در مورد دخترم مطمئن نیستم که آمادگی این صحبت ها را داشته باشد. در صورتی که او وارد سن 10 سالگی شده و علائم مختصری از تغییر حالات جسمانی هم دارد.

من کاملا احساس شما را درک می کنم. اما اگر اجازه می دهید من در جواب سئوال شما می خواهم ازتان یک سئوال بکنم و آن هم این است که شما از کجا می دانید که فرزندتان آمادگی دارد یا نه؟

این معمولا تصور ما است که فرزندمان هنوز کوچک است و آمادگی دریافت این اطلاعات را ندارد. اما می توانید در موقعیتی بحث را باز کنید و اشاره کنید به تغییراتی که تا به حال داشته، لازم نیست حتما تغییر سینه ها را پیش بکشید یا چیزی که شاید باعث شرمندگیش بشوید. مثلا بگویید دخترم دیگر کم کم داری خانم می شوی . دیگر قد کشیدی و کم کم تغییرات دیگر هم می کنی که یک خانم کامل بشوی و بتدریج برایش توضیح بدهید که سینه هایش رشد می کند، موهای زیر بغل و ناحیه عانه اش رشد می کند و بعد عادت ماهانه را خیلی سبک برایش توضیح بدهید.

فقط در حدی که بداند همچین چیزی پیش می آید و شوکه نشود. مثلا اینکه یکی از نشانه های خانم شدن این است که ماهی یکبار کمی خون از بدنت خارج می شود. می توانید نوار بهداشتی را به او نشان بدهید که بداند خون تمام وجودش را فرا نمیگیرد و برای این مسئله تمهیداتی شده است.

اگر پرسید چرا، فقط بگویید برای اینکه خانم ها باید با بچه ها یک فرقی داشته باشند و این یکی از فرق های مهمشان است.

توضیحات کامل تر باشد برای وقتی که اولین عادت ماهانه اش را تجربه کرد. مهم این است که این جنبه در ذهن بچه جا بیفتد که این چیزی است که هر خانم طبیعی باید تجربه کند و به آن افتخار کند چون نشان می دهد که بزرگ شده است و لازم نیست تمام جزئیات را یکباره برایش باز کنید.